Mieke Drossaert

Het levenslicht gezien in Willebroek op 30/10/1952. Nu wonend en genietend in Oostende op een boogscheut van de zee.

Het begin

De tekenkriebels had ik al tijdens mijn kinderjaren, maar echt schilderen met de volle goesting doe ik opnieuw sinds 2004. Ik weet nog steeds niet of ik beter kan tekenen dan iemand anders, maar ik voorvoel dat ik iets met beelden heb. Het gebeurt gewoon. Meermaals heb ik geprobeerd mijn draai te vinden in het tekenen en schilderen, maar ik was absoluut nooit tevreden over wat ik ervan terecht bracht. Dat heeft zowel met twijfel aan het werk zelf als met existentiële twijfel te maken, en met het chaotisch denken dat daaruit voortvloeit.

Autodidact

Laat ons zeggen dat ik voor 90% autodidact ben. De lessen op de Academie voor Beeldende Kunsten te Mechelen gaven me niet echt de voldoening die ik verwachtte. Nochtans, geen slecht woord over de mensen die me begeleidden Tony Blickx (tekenen), Bob Van Gestel (tekenen), Frans Van Den Brande (beeldhouwen) en Lieve Cools (portretschilderen) En voor de toenmalige directeur en beeldhouwer Frans Walravens heb ik een speciale plaats in mijn leven, omdat hij me biezonder aanspreekt als mens als via zijn werk. Hij steunt me, en geeft me mee "Gewoon verder doen in je eigen stijl " .

Passie

Ik beschouw schilderen als een absolute passie: wanneer ik schilder, vergeet ik tijd en ruimte. Ik heb het liefst, dat ik niet weet hoe een werk zal "eindigen". Schilderen is als een avontuurlijke reis, daar intens mee bezig zijn heeft iets verslavends.

In een uur kunnen de basiselementen op doek staan, maar de aanloop naar het werk kan zeer traag gaan. Ik neem de tijd om een goed beeld te selecteren, en dan heb ik weer tijd nodig om daar afstand van te nemen. Als ik een werk maak, moet het herkenbaar zijn met anekdotische elementen, met een gebrek aan scherpte maar met een sterk kleurtemperatuur. 

Mensen appreciëren veelal mijn werk omdat het hen 'beroert', gelukkig maakt en een spontane lach ontlokt. De personages zijn in hun volheid prachtig en innemend ondanks hun gemis aan individuele trekken. De personages spelen gewoon hun rol, ze zijn allemaal inwisselbaar, of juist niet.

Inspiratie

Initieel waren "mensen" mijn inspiratiebron. Mensen rond me heen. Ik gebruikte privé materiaal dat ik dan subtiel onherkenbaar maak. Ondertussen wordt mijn werk geïnitieerd door verschillende bronnen die onbewust mijn leefwereld binnendringen; foto's, krantenartikels, titels van CD's,... eender wat, wat komt, komt.

Mijn figuren kijken meestal nog steeds weg van hun publiek; kijken ze naar de toeschouwer dan worden het individuen. 

Dan zijn er de portretten in zwart - wit met een kleurtoets,  naast mijn madammekes en meneerkes die eveneens reële personen zijn, maar die subtiel onherkenbaar gemaakt zijn. 

We worden overstelpt en overdonderd door beelden die lawaai lijken te maken, en precies daardoor is er behoefte aan beelden die niet in de constante beeldenstroom passen. De maatschappij is vooral onverschillig, dus wil je de illusie koesteren dat je iets speciaals doet.

Een schilderij is niet alleen een beeld, het is ook een object, dat zullen we voortdurend beseffen. Er naar kijken is altijd een ervaring in het nu, een eigentijdse beleving. Een schilderij moet genietbaar zijn: je moet de toeschouwer met het beeld raken, ernaar kijken moet een genoegen zijn, wat het voor de rest ook mag voorstellen. 

Of zoals ik het eens mooi samenvatte: "Mijn schilderijen zijn vooral emotie, een lichte schok die door je heen gaat en die je naar het werk toezuigt om het van naderbij te bekijken en dan weer afstand te nemen, naar een ander schilderij te gaan kijken en terug te keren naar dat ene, de titel nog eens te lezen en je af te vragen welk verhaal hier achter zit. Of misschien zit er geen verhaal achter, maar wil je er absoluut een verzinnen.

Je houdt van de kleuren, omdat ze precies passen in je eigen wereld, omdat ze de kleuren zijn van je lievelingsmuziek. Je zou het werk zo van de muur willen plukken en mee naar huis nemen, om er elke dag van te kunnen genieten.

Zo kijk je naar haar werken: met de ogen van iemand die net ontdekt wat liefde op het eerste gezicht betekent..."

Antwoorden

Waar wil ik nog tentoonstellen? Overal waar ik mensen met mijn schilderijen kan raken.

Wat zijn mijn toekomstplannen? Verder schilderen en genieten van "Momenten".