Mijn nieuwste project "Tiny*" staat nog maar in zijn kinderschoenen, maar is blijkbaar toch al opgemerkt door Het Laatste Nieuws. Het wordt druk(ker)...

MD.

Jaarlijks is het een hele uitdaging: geïnteresseerden in mijn atelier mijn nieuwste werken laten ontdekken. Maar gelukkig, ook dit jaar: bedankt aan alle lieve mensen die langsgekomen zijn en me zoveel extra kracht en warmte hebben gegeven. Op naar de volgende!

MD.

Iedereen weet het, Shakespeares "Hamlet" is een meesterwerk en het stuk werd dan ook al ontelbare keren opgevoerd; klassiek, modern, experimenteel. Er kan nog weinig aan toegevoegd worden. Alhoewel...

Regisseur Stef Lernous (Abattoir Fermé) bewijst dat De Prins van Denemarken nog een extra leven kan geschonken worden, en hij situeert het verhaal in een bruine, zij het eerder zwarte, kroeg. Met een Lernous vertaling, een dooreenhaspeling van de originele scènes, en het beperken tot de key personages krijgt de toeschouwer een sublieme Hamlet voorgeschoteld.

Begint de opvoering eerder Lernous' traditioneel, met personages en een decor dat al na 5 minuten doordrenkt is van rode wijn/bloed en vuiligheid; dan evolueert het gebeuren al snel tot een sprankelend en verrassend spektakel vol verrassingen met vele hoogtepunten. Onvergetelijk is alvast het onverwachte 'Love by the dashboard light', de smartlap die een nieuwe Hamlet-betekenis krijgt.

Heeft Lernous voor een schitterende aanpak gezorgd, dan is het acteurwerk eveneens van topniveau. De acteurs spelen de pannen van het dak: Kirsten Pieters als een overtuigend onevenwichtige Getrude; Chiel van Berkel zoals we hem kennen als Claudius; Hanne Timmermans als een sprankelende verliefde moderne Ophelia.

De bloemen gaan evenwel naar Tine Van den Wyngaert en Stefaan Degand. Tine speelt de rol van Laertes (Polonius) op een sublieme en voor haar weinig stereotype, verrassende moonwalking manier. Wie speelde nu weer een vrouw in de tijd van Shakespeare?

En tot slot Stefaan Degand als Hamlet. Hij geleek in niets op de Richard Burton of Laurence Olivier Hamlet, maar hij maakte van de prins een echte getormenteerde mens, een reine twijfelende nachtbraker die desondanks Shakespeare's verzen feilloos over de lippen kreeg, zowel luid fluisterend als het onrecht uitschreeuwend. Respect.

MD.

Ik heb  in het verleden enige faam gemaakt met mijn creaties van  “Colour Full People”. Via allerlei technieken van schilderen op canvas en glas, over weven en tuften, tot het maken van betonnen figuren breng ik mijn geliefde personages tot leven. Ik streef nooit naar perfecte lichamen; mijn mensen zijn op elke manier onvolmaakt, en tegelijkertijd een toonbeeld van heldere schoonheid. Gelukkige mensen in hun onvolmaaktheid. En dat is ook steeds mijn streven: mensen gelukkig maken.

Dat mijn “Colour Full People” steeds binnen ‘opgesloten’ waren, bleef evenwel een frustratie. Ze betreden wel vaak de wereld via tentoonstellingen en opendeurdagen, maar ik wou mijn creaties ook loslaten in de wereld, en dat doe ik nu ook via mijn TINY*-people. 

De unieke ‘mensjes’ worden niet willekeurig losgelaten, maar ze worden gewild achtergelaten bij mensen en plaatsen in de stad die mij nauw aan het hart liggen. De bewerkte figuurtjes vormen een brug van de wereld buiten naar de wereld binnen, en visa versa. Misschien vormen ze wel een brug die de onverschilligheid overbrugt en de ‘grote mensen’ verbindt.

Verrassend, plots, (on)gezien moeten de TINY*-people in hun onvolmaaktheid en schoonheid een lach en geluk losmaken. 

Een kleine interventie, misschien ook dicht bij jou.

MD.

Glas, tapijten, schilderijen, ... maar af en toe ben ik ook toe aan wat anders. Dit keer heb ik enkele deuren van een feestzaal een extraatje gegeven, de sanitaire ;-)

Altijd leuk om nadien de reacties te ontvangen, zeker wanneer die zo positief zijn...

Nu op naar een volgende droom: een muur ergens buiten, street art.

Zegt men niet: "If you can dream it, you can do it?"

MD.

"A horse, a horse, my kingdom for a horse".

Wanneer je "Risjaar Drei" van Olympique Dramatique nog niet gezien hebt, zou ik bovenstaande quote  vervangen door "een ticket voor de voorstelling, mijn rijkdom voor een ticket".

Wat de regisseurs en de cast met Shakespeare's "Richard III" doen is immers schitterend. Het gebruikte Antwerps is bovendien geen nadeel. Sommige fragmenten zijn zo schitterend gebracht dat het wel lijkt of de originele tekst in het gebruikte dialect werd geschreven.

Een theatrale rap battle die je gedurende meer dan 2 en een half uur meesleurt, naar het verleden en je tegelijkertijd laat stilstaan bij het heden. 

"Dit is een lentevoorstelling van mijn contement"

MD.

Zon, zee, ... en Kamagurka. Meer heb je niet nodig om van Oostende te genieten. De tentoonstelling van Kamagurka is een 'happy one', met een knipoog en soms een donker randje.

Genieten is het in ieder geval.

MD.

Textiel? Haacht? Organisatie door een vzw? Interessant?

Nou en of!

Organisator Maurice Van der Speeten heeft een huzarenstuk verricht met zijn tweede Textie lkunstbiënnale. De internationale kunstenaars komen uit verschillende werelddelen, en ze hebben topwerken meegebracht. 

Ik ben ondertussen al een hele tijd gepasioneerd bezig met grote wandtpijten. Tot hiertoe waren ze steeds gebaseerd op één van mijn schilderijen. Dit keer is het niet het geval. Een totaal nieuw tapijt, en bovendien abstract ...

Wat het extra moeilijk maakt is het gekozen formaat: 9 vierkante meter! Gelukkig is daar Els die er met haar expertise voor zorgt dat alles toch nog in orde komt. Cross fingers!

MD.

"The Age of Entitlement, or Affordable Tooth Extraction", zo heet de tentoonstelling van Sven 't Jolle bij Wiels (Brussel). Met ogenschijnlijk vaak lieflijke beelden geeft de kunstenaar zijn visie op de huidige maatschappij, en die is niet zo lieflijk.

Een bezoek aan de tentoonstellingen in het Museum Dr. Guislain in Gent is steeds verrassend. Alhoewel, hier geen Picasso, Bacon of Freud, maar 'onbekende(re)' kunstenaars in een specifieke thematiek gegoten.

Curator Anne Adriaens-Pannier bewijst met de tentoonstelling "Vissersvrouwen en baadsters, de koninginnen van Oostende" dat je met een minimum aan schilderijen, 32 in totaal, een zeer mooie expo kunt maken rond Leon Spilliaert.