Ik ga niet zo vaak naar dansvoorstellingen, maar toen ik las dat Alain Platel voor zijn nieuwste creatie "Nicht Schlafen" contact had gezocht met Berlinde De Bruyckere was mijn interesse toch wel extra geprikkeld.
Neen, ik vind de werken van Berlinde niet 'schoon', maak ze raken me wel steeds op een vreemde manier. Dat was zeker zo met haar "Cripplewood" tijdens de Biënnale van Venetië, waar ik gefascineerd heb staan naar kijken en ook haar tentoonstelling in het SMAK heeft me ten zeerste geboeid.
De dansers van les ballets C de la B, de muziek van Mahler, het decor van De Bruyckere, ... dat moet donker worden én dat was het ook. Ik zou zo iets beladen nooit kunnen maken, maar ik heb me geen seconde verveeld: de combinatie van de verschillende elementen was perfect, en uiteindelijk werd de finale geen Shakesperiaanse tragedie. Gelukkig.
MD.
Reactie schrijven