Het is misschien geen groot(s) museum, maar toch slaagt het Museum Dr. Guislain te Gent er telkens weer in de bezoeker positief te verbazen.
Het thema van de tentoonstellingen is, gezien de lokatie, steeds 'voorspelbaar', maar het opzet en de invalshoek zijn telkens weer verrassend en de keuze van de kunstenaars en hun werken
uitstekend. Ook dit keer spreekt "Donkere Kamers over melancholie en depressie" me weer bijzonder aan.
Werd ik in de eerste plaats bijzonder getroffen door de doordringende portretten van Jan De Maesschalck en Johannes Kahrs, dan bewijzen Thierry De Cordier en Lee Ranaldo dat ook golven en
landschappen inspiratie bieden voor depressieve en melancholische gevoelens.
Al hoeft het niet altijd donker te zijn wanneer donkere gevoelens artistiek worden weergegeven. Spilliaert doet het met een schilderij waar het licht uit opspat en toch voel je de melancholie
bovendrijven.
Wat er ook van zij, een geslaagd samenspel.
MD.
Reactie schrijven