Art Gent. Altijd een beetje binnen-kijken. Gluren op een kunstbeurs. Veel herhaling dit jaar en ook een opvallend kleiner aanbod.
Desalniettemin doe je altijd interessante ontdekkingen. Lieven Decabooter bracht me in de sfeer van de barokke opera, maar dan wel een beschadigde, onafgewerkte, gekwetste. Christine Comyn laat haar meisjes opgaan in een vaag beeld dat scherpe gevoelens weergeeft. Beiron Brouwers geeft in koningsblauw een kwetsbare macho weer met heimee naar zijn kindertijd, of een verloren kind? De afstandsbediening werkt alvast niet.
Goran Djurovic was er opnieuw, maar dat vind ik helemaal niet erg: laat hem maar verder het olielicht uit zijn werken barsten.
En dan waren er nog de tapijten, getuft door het Atelier Vera Vermeersch: werken van bekende schilders op tapijt gebracht... Een gekend procédé, waar ik zelf ook van hou voor mijn werken en waar ik alle vertrouwen geef aan de tufting van Ora Pro Nobis. Hmm. Ik krijg enkele ideeën...
MD.
Reactie schrijven