4 opera's heb ik ondertussen gezien. Onvoldoende om een onderbouwd oordeel te kunnen vellen over een opvoering; voldoende om in tweestrijd te blijven welke impact een opera op mij heeft: onweerstaanbare afstoting en aantrekking.
De opvoering van Wagner's "Tristan und Isolde" gisteren, geregisseerd door Abattoir Fermé's boegbeeld Stef Lernous, heeft het er zeker niet gemakkelijker op gemaakt.
In zijn eigen stijl heeft Lernous de monumentale opera naar zijn hand gezet. Iedereen was het over eens dat orkest en musicale cast superieur waren, maar wat met die enscenering! Zelfs een journalist als George Loonis stak in de New York Times zijn afkeer niet onder stoelen of banken en heeft het over 'visual nonsense'.
Te begrijpen: het traditionele schip in de eerste acte is vervangen door een groezelige straat met lijk voor een gore sex cinema. De passionele acte 2 speelt zich af in de afgeleefde toiletten waar de geliefden elkaar onmogelijk kunnen aanraken.
Zo kennen we Lernous. Mij heeft het alvast aangesproken. Verder doen Stef, zou ik zeggen. En nu graag een donkere musical of een Lernous ballet.
MD.
Reactie schrijven